کارگردان فیلم سینمایی «بی صدا، حلزون» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: چهلمین جشنواره فیلم فجر سال ۱۴۰۰ در حالی برگزار شد که اکثریت اکثریت فیلم ها در مجموع عقیم و اخته بودند؛ فیلم هایی که هیچ تأثیری برا سینما نگذاشته و نخواهد گذاشت. حالا به زودی چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر برگزار می شود و باز هم احتمالاً با چنین پدیده ای مواجه خواهیم بود که منجر به رکود سینما خواهد شد. برخی اتفاقات و رویکردهای سیاسی مانع آن شده تا فیلم های جامعه شناسانه که می خواهند به نوعی جامعه را کالبدشکافی کرده و معضلات را به ساده ترین شکل ممکن بیان کنند و یا راه حلی بیان کنند تا مسئولان ذیربط تدبیری متفاوت برای رفع آن معضلات اندیشه کنند ساخته شود.

وی ادامه داد: با این روند سال های بعد فیلم های سینمای ایران اکثراً سفارشی توسط بخش دولتی و یا ارگانی ساخته می شوند؛ سینمای کشورمان به مانند مدرسه ای می ماند که همه بچه ها موهای شان را با نمره چهار کوتاه کردند و یکدست و یک شکل هستند! این در فیلم های کمدی و اجتماعی کاملاً مشهود. هستش و این خروجی قطعاً این برای مخاطب لذت بخش ترغیب کننده نیست و همه از آن زده می شوند؛ منتقد و مخاطب و رسانه واقعی از این فیلم ها زده می شود. این یعنی عقیم شدن و مرگ همیشگی سینما!

دزفولی زاده سپس با تأکید بر اینکه نباید زمان از دست برود و مرتب آزمون و خطا بکنیم متذکر شد: آیا درددل و صحبت های صادقانه سینماگران را کسی می خواند و می شنود؟ یا مدیران خط کشی در دست گرفتند و بر اساس سلیقه و تفکرات و متر معیار خودشان می خواهند سینما را پیش می برند؟

عکاس فیلم های سینمایی «محیا» و «میگرن» در بخش دیگری از این گفتگو با اشاره به دوری مخاطبان از سالن های سینما اظهار داشت: در این شرایط اقتصادی هزینه بلیت برای خانواده ها گزاف است و کسی با درآمد ماهی ۵-۶ میلیونی و اجاره خانه و قسط های مختلف سینما را انتخاب نمی کند. از سوی دیگر ما شاهد فیلمسوزی بزرگ در سینمای کشور هستیم به نحوی که در ماه و هفته های گذشته هر هفته یا دو هفته یک بار فیلم های جدید به چرخه اکران اضافه می شوند و اغلب شان به بهانه آنکه فروش بالایی نداشته اند از پرده کنار می روند. این یعنی خودسوزی فیلم!

وی خاطرنشان کرد: این اتفاق در حالی است که فیلم های با پشتوانه دولتی و حمایتی وارد چرخه اکران می شوند و با توزیع بلیت بین اقشار نهادهای مرتبط به مختلف مردم به دنبال فروش های نسبتاً بالایی هستند اما فیلم های اجتماعی که با سرمایه شخصی ساخته شده نمی توانند در چنین رقابتی باقی بمانند بعد از چند هفته از سر ناچاری از چرخه اکران حذف می شوند. پرسش اینجا است که چرا فیلم های اجتماعی کارشناسی نمی شود و چرا فرمول ثابتی برای اکران همه فیلم ها وجود دارد؟ از سوی دیگر هم فیلم ها بلافاصله اکران آنلاین می شوند و این باعث شده تا مخاطب عادت کند فیلم ها را با هزینه کمتری در خانه خود تماشا کند و این اتفاق در نهایت مرگ و نابودی سینما را در پی خواهد داشت.

این سینماگر سپس با تأکید بر اینکه سینما بدل به یک بازار مکاره و حراجی شده و هیچ چیز در آن به فرهنگ و هنر ارتباطی ندارد تصریح کرد: مدیران سینمایی باید اشتباهات رایج در سینما را متوقف کنند. ما این روزها با پدیده های عجیبی در سینما روبرو هستیم مثلاً اخیراً پروانه ساخت هایی صادر شده و معلوم نیست افرادی که به عنوان تهیه کننده معرفی شده اند با چه عقبه ای داشتن و چطور توانستند تهیه کنندگی و پروانه ساخت بگیرند؟

دزفولی زاده در پایان این گفتگو افزود: مدیران سینمایی باید بدانند تخریب گری آسان است اما ساختن سال ها طول می کشد. بی شک وقتی چرخه سینما حرکت نکند و انحصارطلبی در سینما بیداد کند و وزارت ارشاد و سازمان سینمایی پشت فیلم های دغدغه مند نباشند دیگر اثری از سینمای مستقل باقی نخواهد ماند.